Cuentos Vivos, par Apeles Mestres

 

We hebben hier te maken met een zogenaamd beeldverhaal: plaatjes of tekeningen met daaronder tekst.
Het bijzondere aan dit boekje is dat het de tekst in vier talen vermeldt:
Spaans (in dit geval Catalaans), Frans, Engels en Portugees. Onder de tekeningen (op de rechter pagina`s) staat het Catalaans en op de linker pagina`s staan de andere drie vertalingen.
Er staan 7 verhalen in, waarvan wij u achtereenvolgens één tekening laten zien:

                                          La Comisión, Aventuras de tres sabios y un burro.

                                                             La Espada de Bernardo.

                                                              La Venganza de un Poeta.

La Resina.

En Busca del Sol.

Las Ortigas.

El Agua de Hierro.

Voor zover ik het begrepen heb zijn deze beeldverhalen eerder verschenen in een magazine met de naam Cuentos Vivos.

(zie: http://lambiek.net/artists/m/mestres_apeles.htm)
Deze stijl van tekenen doet heel erg denken aan Töpffer, de tekenaar van Prikkebeen

Uitgave: S.A. Industrias Graficas - Seix & Barral Herms, Barcelona, 1918, 1e druk (?), linnen, ingenaaid, 179 pagina`s (1 pagina licht beschadigd), zeer goede staat. Zeldzaam!

(Verkocht)

Zwervende en reizende toch thuis, 24 schetsen van H.P. Berlage. tekst van Laurens van der Waals

Berlage, wie kent hem niet?

Natuurlijk van De Beurs, maar ook van Plan Zuid, met de Berlagebrug, en het Mercatorplein. En buiten Amsterdam: Het Gemeentemuseum in Den Haag en het Raadhuis te Hilversum en niet te vergeten het Hubertusslot in het Nationale Park De Hoge Veluwe, het jachtslot van de familie Kröller-Müller.

(zie: http://nl.wikipedia.org/wiki/Hendrik_Petrus_Berlage)

Elburg

Niet alleen ontwierp hij gebouwen, maar ook interieurs. Hij was n.l. groot voorstander van de Gesamtkunst:

Het Gesamtkunstwerk in de architectuur

Met het Gesamtkunstwerk wil de architect van zijn creatie één geheel maken. Hij/zij ontwierp dus ook de meubelen, het tafelzilver en het behang, tot soms zelfs de kledij van de bewoners van het gebouw (zie bijvoorbeeld Henry Van de Velde). Door dit te doen trachtte hij/zij ook de levensstijl en -kwaliteit van de bewoner te bevorderen.

Urk

Wat echter de meeste mensen niet weten is dat hij ook heel verdienstelijk tekende.

Getuige dit opmerkelijke boekwerkje met 24 schetsen (u vindt er hier 3 afgebeeld), gemaakt op allerlei plekken in Nederland.

Oosterhout

Uitgave: Nijgh & Van Ditmar N.V. te Rotterdam/ `s-Gravenhage, Colorietreeks no. 3, 1948, 1e druk, 28 pag tekst en 24 schetsen, hard cover, ingenaaid, gebrocheerd.

Te koop voor € 10,00 op www.boekwinkeltjes.nl
Directe link naar bestelpagina:
http://www.boekwinkeltjes.nl/singleorder.php?id=135605510

Parodieën. Snaaksche Stijlvariatiën, door H. Laman Trip-de Beaufort

Parodieën zijn van alle tijden.

Een parodie of persiflage is een spottend hergebruik van een bestaand gedicht, lied, film,toneelstuk of verhaal. In grote lijnen is het dus hetzelfde als een satire: het verhaal (de tekst) wordt op een ironische manier nagedaan. Dit kan zowel op een onschuldige als op een agressieve wijze gebeuren. Het succes van de parodie zal groter zijn naarmate het origineel bekender is en de geparodieerde (uitvergrote) elementen dus herkenbaarder zijn.

(zie wapedia: http://wapedia.mobi/nl/Parodie)

Dit boekje is een uitgave uit 1931, geschreven door een mevrouw die een Nederlandse jonkvrouw was en vooral bekend werd door haar historische werken (Gijsbert Karel van Hogendorp, Willem de Zwijger. Cornelis van Vollenhoven, Rembrandt en Wilhelmina).

(zie wikipedia: http://nl.wikipedia.org/wiki/Henriëtte_L.T._de_Beaufort)

"De dominee van Urk moest op Schokland gaan preeken.

Maar door het razen van de zee had hij zijn tekst vergeten".

Deze tekst werd geparodieerd door deze inhoud te herschrijven op de manier zoals Vondel, Rhijnvis Feith en Augusta de Wit het zouden schrijven.

"In het Mauritshuis" kreeg een tekst naar Frans Coenen en A.M. de Jong.

"Moriaantje, zwart als roet..." werd geparodieerd door Louis Couperus en Is. Querido.

"Jan mijne man..." (een kinderversje) werd "herschreven" door Potgieter, Hieronymus van Alphen, Lodewijk van Deyssel, Ary Prins. Arthur van Schendel, Dirk Coster, Henriëtte Roland Holst, Ina Boudier-Bakker, Jan Greshoff en Jo van Ammers-Küller.

Uitgave: C.A.J. van Dishoeck N.V. te Bussum in het jaar 1931, 1e druk, halflinnen, hard cover,

58 pagina`s, kaft verkleurd, onderkant pagina`s niet gelijk gesneden.

(verkocht)

Koestraat 11 Amsterdam: De Hoop

Koestraat 11 hs. (1940)

In de jaren 70 van de vorige eeuw woonde ik 10 jaar lang in de Koestraat op nr. 11, in het hartje van Amsterdam. Men neme de kaart van Amsterdam en zoeke de centrumkaart. Daar plaats men een kruis van linksonder tot rechtsboven en van linksboven naar rechtsonder. Op dat kruispunt in het hart van oud Amsterdam ligt de Koestraat. Die is vernoemd naar de stallen van het voormalig Bethaniënklooster dat hier stond:

Maria Magdalena was in Amsterdam zeer geliefd. Zij had in haar leven de daad bij het woord gevoegd. Zij had haar losbandige levenswandel opgegeven en was vroom gaan leven. Dit was ook wat van de Amsterdammers verwacht werd. Naar haar voorbeeld stichtten Arent Moey en Weyn Pieter Ghijbertsdochter omstreeks 1450 een speciaal klooster voor vrouwen die hun zondige leven vaarwel hadden gezegd. Het klooster lag aan de rand van de stad tussen de Oudezijds Achterburgwal en de Stadswallen. Bij de Nieuwmarkt herinnert de Koestraat nog aan de stal van dit klooster. Al snel herbergde het klooster meer dan honderd nonnen.

Maria Magdalena- klooster

Het Bethaniënklooster dateert van vóór 1450 en nam aanvankelijk het terrein in tussen de Bloedstraat, de Oudezijds Achterburgwal, de Oude Hoogstraat en de Kloveniersburgwal. Het klooster is gesticht voor "gevallen" doch "bekeerde" vrouwen, maar later traden ook dames van aanzienlijke afkomst in. Het Bethaniënklooster ingekleurd op de stadsplattegrond van Cornelis Anthonisz. uit 1544 (rechtsonder de vleugel aan de Barndsteeg)

Al in het begin van de 16de eeuw raakte het klooster in verval. Het terrein viel in 1506 uiteen door de aanleg van de Bethaniënstraat, gevolgd door de Koestraat in 1550. Na de Alteratie van 1578 werd het klooster onteigend; van het klooster was toen alleen nog een restant over, tussen de Barndesteeg en de Koestraat. De hoofdingang was aan de Oudezijds Achterburgwal, waaraan het poortje in nummer 117 en de daarachter gelegen Hoogkamersgang nog herinnerd. Rechts daarvan lag het paterhuis. Aan de Koestraat stond de kapel. Aan de Barndesteeg lag een gebouw waarin de keuken, de refter (eetzaal) en twee spinkamers met op de bovenverdieping de slaapzaal waren gevestigd. Stoep en ingangspartij uit circa 1590 van het woonhuis van De Vogelaer (restauratietekening)

Van het klooster rest alleen nog een deel van het gebouw aan de Barndesteeg (op enkele muurdelen na in de voormalige Huidenvetterssloot). In 1592 werd dit gebouw verkocht aan de kooplieden Marcus de Vogelaer en Leenaert Raye die het gebouw splitsten en in de blinde muur enkele ramen maakten en twee stoepen aanbrachten.

Deze 16de eeuwse stoepen zijn nog steeds aanwezig (boven één toeganspoort prijkt het wapen van De Vogelaer). Het huis van De Vogelaer, De Oyevaer genoemd, kreeg daarna nog enkele herbestemmingen: eerst als herberg en in 1705 als schuilkerk voor de oud-katholieken. De laatsten bleven er tot 1914 en vervolgens verhuisden zij met medeneming van de gevelsteen De Oyevaer naar de Ruysdaelstraat. Eind jaren '60 verkeerde het Bethaniënklooster in een zeer slechte staat. Het gebouw werd door de gemeente aangekocht en gerestaureerd (1988)

(zie: http://www.bertsgeschiedenissite.nl/middeleeuwen/eeuw14/kloosters_amsterdam.html)

Koestraat 7 t/m 11

Op de plaats van de later gebouwde refter werden later (17e eeuw) woningen gebouwd, waaronder de nummers Koestraat 7, 9 en 11.

Bij de restauratie (aanvankelijk eerst nr. 7 en 9, vele jaren later ook nr. 11) werden de waterlopen van het voormalig klooster nog volledig intact bevonden. Zij liepen helemaal onder de straat door tot onder het Wijnkoopers Gildehuis, tegenover de nrs. 7 t/m 11.

voor (links) en na de restauratie (boven)

Het interessante aan deze huizen zijn de deurkalven. Zij beelden uit Geloof, Liefde en Hoop.

(zie: http://www.amsterdamsebinnenstad.nl/binnenstad/217/deurkalven.html)

Dit hele verhaal vertel ik u, omdat ik een boekje tegen kwam in de Openbare Bibliotheek, waarin bovenstaande foto`s staan van de gerestaureerde deurkalven:

Gevelstenen in Amsterdam. Wandelen langs bijbelse voorstellingen.

van de hand van H.F. van Woerden.

Uitgave: Buijten & Schipperheijn, Amsterdam 2001.

De zwart/wit foto`s van de Koestraat zijn van de Beeldbank van het Stadsarchief der Gemeente Amsterdam

Instructie boek voor "UW" Aronde 1300

Het eerste model van de Simca Aronde 1300 stamt ergens uit 1951 en is dus bijna 60 jaar oud.

(wikipedia: http://nl.wikipedia.org/wiki/Simca_Aronde)

Het model van dit instructieboekje is een latere versie uit 1957 of later (tot 1964).

Het instructieboekje zal dus ook uit die tijd stammen. Vermoedelijk reeds uit 1960 of daaromtrent, want het tel.nr. van de dealer in Amsterdam heeft reeds 6 cijfers.

Mijn eerste auto was een Simca 1000. Ik kocht hem ergens in 1968 voor 5000,- gulden geloof ik. Goedkoop, ook voor die tijd, met de motor achterin en dus nauwelijks kofferruimte voorin onder de kap. Maar het was een van de weinige auto`s waar ik mijn lange benen in kwijt kon. De Aronde was wel enige klassen duurder en niet voor mijn portemonnaie bereikbaar.

(wikipedia: http://nl.wikipedia.org/wiki/Simca)

Voor de liefhebber is dit instructieboekje ongetwijfeld interessant (al was het alleen maar om te weten hoe men de motorkap diende te openen!), omdat het ook allerlei technische gegevens bevat (zie bijvoorbeeld het smeerschema). En iemand die in het bezit is van een Aronde-oldtimer kan hier natuurlijk niet buiten.

Uitgave: Service Simca, ± 1960 ?, soft cover, ingenaaid, gebrocheerd, 56 pagina`s, los in de band, kaft gevlekt.

(Verkocht)

Raadgevingen in gezonde en zieke dagen. Bewerkt door Dr. E. Meyer

Motto:

"Beproef wat voor uw lichaam gezond is; en zie wat er ongezond voor is, en geef het dat niet."

Het lijkt een open deur, maar misschien was het dat in die tijd nog niet.

Het boekje is een uitgave van het Internationaal Advent- en Zendingsgenootschap. In die jaren had de kerk het nog overal voor het zeggen en had derhalve ook grote invloed op niet alleen de moraal, maar ook op de gezondheidszorg.

Interessant en actueel, gezien de Mexicaanse griep, is het openingsartikel over De Spaansche Griep. Die heerste aan het einde van WO I (1913/1919).

Het boekje is daarom te dateren rond 1920, omdat het daarvan verslag doet.

De cijfers die genoemd worden, zowel van de slachtoffers van de oorlog als van de Spaansche Griep, liegen er niet om: respectievelijk 7.354.000 en 6.000.000 (mogelijk zelfs het dubbele).

De huisdokter kwam nog aan huis, kom er nu eens om. Tegenwoordig moet je al half dood zijn voordat zich zo`n wonder voordoet!

In die tijd was de Tering (TBC) nog een gevreesde ziekte en het was dan ook zaak om de burger met klem te wijzen op de goede en slechte omstandigheden die van belang waren voor het voorkomen van deze volksvijand nr. 1:

Dat dat gebeurde door middel van bijvoorbeeld een soort stripverhaal komt voor de moderne mens misschien wat lachwekkend over. Maar voor veel mensen in die tijd waarschijnlijk niet. Er was immers nog sprake van veel analfabetisme (De leerplichtwet dateert van het jaar 1900). (zie wikipedia: http://nl.wikipedia.org/wiki/Leerplicht)

Ook het voorkomen van ziekten in het algemeen werd door middel van een soort stripverhaal-in-twee-plaatjes aan de burger duidelijk gemaakt.


Tot slot nog wat curieuze plaatjes van het "stortbad", dat dus letterlijk een stortbad was.

Dan ben ik toch blij dat ik `s morgens gewoon even onder de douche (die overigens nog decennia ook wel een stortbad werd genoemd!) kan stappen....

Uitgave: Internationaal Advent-Zendingsgenootschap, Den Haag. Geïllustreerd, ± 1920, linnen, ingenaaid en gebonden, 143 pagina`s, zeer goede staat.

[Te koop voor € 12,50
https://www.boekwinkeltjes.nl/b/105478534/Raadgevingen-in-gezonde-en-zieke/]

BAT artventure Collectie, beter bekend als Peter Stuyvesant Collectie

Ik kan het niet laten, ik moet iets vertellen en laten zien over en van deze, ooit door Orlow begonnen, bedrijfscollectie. Begonnen als een soort ideologie: kunst in de fabriekshal, teneinde het moreel (en daarmee de productiviteit) te verhogen of hoog te houden.

( Wikipedia: http://nl.wikipedia.org/wiki/BATartventure_Collection)

De Pers van 8 mrt 2010:

Veiling van de eeuw Peter Stuyvesant collectie
‘Het was een gekkenhuis’
Door: Koster & Jojanneke
Gepubliceerd: vandaag 21:28
Update: vandaag 21:29

Een miljoentje of vijf moet het eerste deel van de veiling van de Peter Stuyvesant collectie hebben opgeleverd. ‘De champagne staat klaar.’

De geuite ergernis in de kunstwereld heeft niet kunnen voorkomen dat zo’n vijfhonderd kunstbobo’s – en vijftig internationale telefoonbieders uit onder andere de VS, Zuid-Amerika en Azië – gisteren samenkwamen in veilinghuis Sotheby’s voor de grootste modernekunstveiling ooit in Nederland.
Het was de aftrap van de veiling van de Peter Stuyvesant collectie; een van de oudste en meest bijzondere bedrijfscollecties die bestaan. Directeur Sotheby’s Nederland Mark Grol sloeg behendig met het hamertje. De collectie die tabaksondernemer Alexander Orlow eind jaren vijftig begon samen te stellen voor in zijn fabriek in Zevenaar bestaat uit werken van zowel beroemde internationale als nationale kunstenaars, zoals Karel Appel, Corneille, Lucebert, Schoonhoven, Valserelli, Poliakoff, Niki de St. Phalle, Kippenberger, Boetti, Mangold, Soto en Poliakoff.

Grootste Appel ooit
De kunstbatterij is genoemd naar een van de sigarettenmerken die in Zevenaar werden geproduceerd. De meer dan duizend werken, waaronder de grootste Appel ooit gemaakt, zullen in drie veilingen compleet van de hand worden gedaan. Het feit dat een dergelijk unieke verzameling – daar de tabakswet alle reclame voor tabaksproducten verbiedt, tegenwoordig de BATartventure Collectie genoemd – hiermee uiteenvalt, leverde een jaar lang een hoop gesputter op. Grove scheldwoorden als ‘cultuurbarbarisme’ werden niet geschuwd.

Gekoesterd
‘Ach, die hele verzameling stond daar maar in opslagruimten’, aldus Eva van Geldrop van Sotheby’s. ‘Dat is doodzonde, dan ziet niemand ze. Van deze werken moet genoten worden. Ze moeten verzorgd worden door goede handen en gekoesterd worden. En waarschijnlijk komen er toch een paar belangrijke stukken terecht bij Nederlandse musea. Die bieden ook mee. De belangstelling is overweldigend. De afgelopen week waren de kijkdagen; het was een gekkenhuis.’
Orlow, destijds managing director van Turmac Tobacco, stelde uiteindelijk een paar belangrijke adviseurs aan die hem hielpen met het verder uitbreiden van de collectie, waarvan gisteren de eerste 163 topstukken onder de hamer gingen. Raadgevers waren onder anderen de museumdirecteuren Willem Sandberg en Wim Beeren, en voormalig directeur van het Concertgebouw en groot kunstverzamelaar Martijn Sanders.

Vijf miljoentjes
De totaalopbrengst was bij het ter perse gaan van deze krant nog niet duidelijk, maar verwacht werd dat die over de vijf miljoen zou komen. ‘Door het dak dus, we hebben de champagne al klaarstaan. De werken zijn nog in perfecte staat. Ze hebben ondanks de fabriek weinig geleden.’
British American Tobacco, de fabrikant die de Turmac-fabriek overnam en vorig jaar heeft gesloten, is de lulligste niet. Oké, ze verscheuren een van de belangrijkste kikkerlandcollecties, maar pompen in ruil daarvoor een deel (hoeveel, dat houden ze nog even voor zich) van de veilingopbrengst in Nederlandse culturele instellingen. En oud-fabriekswerkers hadden en hebben de mogelijkheid de prints uit de collectie tegen ‘een schappelijke prijs’ (lees: geen 900.000 euro) over te nemen.
Orlow beoogde met het in de grijze fabrieken ophangen van kunst de werkomstandigheden van zijn werknemers te verbeteren en hun arbeidsethos en ploetervreugde positief te stimuleren. En het lukte: ze gingen er fluks meer sigaretjes door produceren.
Jo deed maandag aldus hoopvol een paar bescheiden biedinkjes – bedankt Marcel Boekhoorn – mee. Nu is het kijken of een Schoonhoven hetzelfde effect heeft op Koster, alias The Snail. Eva van Geldrop van Sotheby’s

(Pagina uit een catalogus uit 1992 van de Peter Stuyvesant Collectie)

(klik op afbeelding voor vergroting)

Boven aan dit artikel toon ik u een Vasarely uit die collectie, die geschat wordt op een verkoopwaarde van 80-120000 euro. (overigens wordt de naam in het krantenartikel (De Pers) geheel foutief gespeld, nl: Valserelli (ik vermoed dat hier een valse nicht aan de knoppen heeft gezeten!)

Als ik toch eens rijk was...

(link naar het artikel uit de NRC: http://weblogs.nrc.nl/cultuurblog/2010/03/09/peter-stuyvesant-collectie-verkocht-in-gedroomde-veiling/)

Tenslotte: De opbrengst voor dit schilderij van Vasarely was: euro 264,750.- (u leest het goed: tweehonderdvierenzestigduizendzevenhonderdvijftig)

Meer dan het dubbele van de geschatte maximumopbrengst dus!

Totale opbrengst van de veiling van 8 maart: euro 13,277,800.- En dat is alleen nog maar de eerste sessie (de eerste 103 lots).

KAARTSPELEN zoals die hier te lande worden gespeeld. Door K.C.de Jonge

KAARTSPELEN 

zooals die hier te lande worden gespeeld

Een openbaring, moet ik zeggen. 32 kaartspelen worden hier besproken en uitgelegd. Van Banken tot Commerce of kleuren. En van Hoopjes tot Kleuren met de bel.
Pendule of Passe-à-Dix, Schutjassen, Snip-Snap-Snor, Vijfhonderden, ik moet u bekennen dat ik van dat alles geen weet had!

En om heel eerlijk te zijn hoef ik het ook allemaal niet te weten.
Waar het mij om gaat is de voorplat van dit boekje. Een typisch twintiger jaren ontwerp met veel jugendstill elementen.
Dikwijls is de ontwerper geheel onbekend. Niet in dit geval echter, want zijn naam prijkt op de voorplat: Jac. Nuiver.
Hij werd geboren in Groningen in 1892 en overleed te Amsterdam in 1953 en werkte o.a. bij de steendrukkerij van de Gebroeders Braakensiek. Dit boekontwerp maakte hij in de tijd dat hij zich in Nederland vestigde als een freelance ontwerper nadat hij in Nederlands-Indië had gewerkt bij de Topografische Dienst. Later was hij in dienst bij Philips op de reclame-afdeling en werkte hij voor diverse uitgeverijen als boekbandontwerper.
(Bron: Wikipedia: http://nl.wikipedia.org/wiki/Jacob_Nuiver)

Een kaartspel dat ik mij nog wel herinner uit mijn jeugd was Zwarte Pieten. Alleen kende ik dat niet met gewone kaarten, maar met een zgn. Zwarte Pieten spel.


Hier zo`n spel uit de vijftiger jaren van de bekende fabikant van spellen: Jumbo (zie ook hier Wikipedia: http://nl.wikipedia.org/wiki/Jumbo_(spellen)



Uitgave "Kaartspelen": G.B.van Goor Zonen te Gouda, 1923, 15e druk, soft cover, gebrocheerd, 127 pagina`s, roest op voor/achterplat en snede, beschadiging rug.

Te koop voor € 6,00
link bestelpagina:
https://www.boekwinkeltjes.nl/b/183838053/Kaartspelen-zooals-die-hier-te/

Uitgave Zwarte Piet spel: Jumbo, ± 1950, compleet, doosje beschadigd.
(verkocht)

Matisse tot Malevich

Even wat reclame maken voor deze fantastische tentoonstelling in de Hermitage aan de Amstel in Amsterdam.
Na het succes van de openingstentoonstelling "Aan het Russische hof" van vorig jaar is het nu de beurt aan het Fauvisme en kubisme met kunstenaars als Matisse, De Vlaminck, Picasso en Kandinsky.

(klik op de afbeelding voor vergroting)

Een expositie met topstukken uit de Hermitage in St. Petersburg, in een top museum op een top locatie.
Een absolute aanrader!

Het Zingende Boertje

Nederland kent vele lied- en zangbundels. Van Valerius Gedenck Clanck tot Geuzenliedboek (zie elders op deze blog) en van Zangbundel voor het Nederlandsche Leger tot De Liedjes voor volwassenen van Hans Dorrestein.

Maar er zijn ook van die liedboekjes die tot een geheel eigen categorie behoren. Een categorie die meer thuis hoort in de feestwinkel. Liedjes voor bruiloften en partijen zogezegd. Het Zingende Boertje behoort tot deze laatste categorie. Het stamt uit 1959 en bevat reeds de successen van Teddie en Henk Scholten, zoals "Een Beetje", bekend als winnaar van het songfestival uit dat jaar. Bekijk het nog een keer op YouTube: http://www.youtube.com/watch?v=fxdHYVYtkbM

(klik op de afbeelding voor vergroting)

Maar ook "een succes van Loesje op Telefunken-platen...": De Pianoles. Welk een dichtader is hier verloren gegaan (!) En niet te vergeten een ode aan de Doe Het Zelf rage van de jaren 50 en 60. Deze mag zeker niet ontbreken, eveneens gezongen door niemand minder dan: Loesje... U zult begrijpen dat ik dikwerf dit bundeltje ter hand zal nemen om mijn dagen enigszins te verlichten. En wat mij nog het meest fascineert is de tekst op het voorplat: Willen uw vrienden ook zo`n boek bezitten, even een briefkaart aan: A.Leering Handel in zangzaad Krommenie.

Dat brengt me het bundeltje Grassprietjes in herinnering, uitgegeven door Cornelis Paradijs, handelaar in graszaden. Maar daarover een andere keer. Uitgave: W.H. de Koning en Zonen te Rotterdam, 1959, gebrocheerd, geniet, zachte kaft, 48 pagina`s, in prima staat. 

 (Verkocht)