Zijn eigen naam was François des Loges de Montcorbier. Hij werd in 1431 te Parijs geboren.
Pas later is hij zich François Villon gaan noemen. In 1452 slaagt hij voor zijn candidaatsexamen op de faculteit van letteren en wijsbegeerte en hij behaalt de titel van meester in de letteren.
Door een ruzie over een vriendinnetje moet hij Parijs ontvluchten en sedertdien is zijn leven een aaneenschakeling van misdaden, zoals inbraken en diefstallen.
Je snapt niet dat hij nog tijd had om te schrijven!
"Blijft echter het beeld van de vagebond voor wie Slauerhoff zijn beroemde regels geschreven zou kunnen hebben:
"Het goede deed hij slecht,
beleed het kwaad oprecht,
hij stierf in het gevecht,
hij leidde recht en slecht
een onverdraagzaam leven,"
Ik moet zeggen dat ik gefascineerd was bij het lezen van enkele van zijn gedichten.
Neem nu bijvoorbeeld deze ballade (een veelvoorkomende vorm voor een gedicht in die tijd),
het gif spuit er uit:
Er volgt nog een zgn. envoi, dat is een opdracht, als slot van het gedicht:
ENVOOI
Prince, heeft men geen zeef of treef of test?
t Kruis van een broek voldoet hier opperbest!
Men zeve tot het klaarder is dan tin,
men menge het tot slot met varkensmest
en smore daar die lastertongen in!
Hier is zijn (eigen) grafschrift:
Het boek opent met een kwatrijn:
"Ik ben François, wiens naam zo bont is.
Parijs, dat mijn geboortegrond is,
hangt mij straks aan een touw dat rond is,
zo leert mijn kop hoe zwaar mijn kont is."
Uitgave: C.J. Goossens te Hilversum in 1981, 6e druk. Deze vertaling werd in 1965 bekroond met de Martinus Nijhoffprijs.
harde kaft, biblioboek (= voormalig bibliotheekboek), 265 pag., + 39 pag.aantekeningen.
Het boek is in 2 talen (links het Frans, rechts het Nederlands) en is in een prima conditie.
(Verkocht)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten