Iedereen kent de bundel van Vasalis: Parken en Woestijnen.
Haar tweede bundel gedichten is minder bekend. Maar daarom niet minder mooi.
Behalve dichteres was zij ook psychiater en dat is te merken aan haar opmerkingsgave, bijvoorbeeld bij De idioot in bad (Parken en Woestijnen).
Ongetwijfeld behoort zij tot de beste dichters van de twintigste eeuw. En zij behoort zeker tot mijn favorieten.
Hieronder het gedicht "Hij Huilt..."
Hij huilt,...
Hij huilt, en uit zijn slaap-versteende oogen
springen de tranen: water uit de rots.
De wimpers zijn er mee behangen
zij fonklen op zijn witte wangen
zijn klein gelaat is vast en trots,
hij huilt - en schijnt toch onbewogen.
Hij is alleen, recht-zittend in mijn armen,
alleen en in zijn kleine droom verstrikt
in zijn klein land. Ik kan hem niet verwarmen,
hem niet vertroosten als zijn lichaam snikt.
Tot hij ontwaakt en luistert naar mijn zingen
en mijn gezicht bekijkt en plots herkent
en glimlacht, lichtend door de tranen, die er hingen
en met zijn hele ziel mij open toegewend.
Uitgegeven door A.A.M. Stols te Den Haag, in 1947, 3e druk, halflinnen, 32 pagina`s.
(Verkocht)
Idem, uitgegeven in 1948, 5e druk, halflinnen, 32 pag.
(Verkocht)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten